ADWENT

Adwent przez chrześcijan obchodzony jest prawdopodobnie od V-VI wieku. Obrzędy związane z tym okresem ujednolicił papież Grzegorz Wielki (540-604). Od czasu jego pontyfikatu Adwent trwa cztery tygodnie.

Adwent to czas przygotowania do uroczystości Bożego Narodzenia. Jest to radosne, ale i refleksyjne oczekiwanie na przyjście Jezusa Chrystusa. Słowo „Adwent” pochodzi właśnie od łacińskiego „adventus” i oznacza „przyjście”. Okres ten rozpoczyna się zawsze pomiędzy 27 listopada a 3 grudnia i trwa do Wigilii Bożego Narodzenia, czyli 24 grudnia (zawsze przez cztery niedziele). W czasie liturgii, zarówno w Kościele Katolickim, jak Ewangelickim obecny jest wówczas kolor fioletowy. W Adwencie ewangelicy celebrują nabożeństwa adwentowe, katolicy zaś msze zwane roratami.

Tradycje adwentowe

RORATY

Według tradycji roraty odbywać powinny się rano (przed wschodem słońca). Wierni przychodzą do kościoła ze świecami (roratkami), a dzieci z samodzielnie wykonanymi lampionami. Tylko przy ich blasku odprawiana jest liturgia. Nazwa „roraty” pochodzi od pierwszych słów pieśni: „Rorate coeli, desuper”... („Niebiosa spuśćcie rosę”...). Rosa wyobraża łaskę, którą obdarza ludzi Chrystus.

LAMPIONY

Są symbolicznym przypomnieniem o jednej z przypowieści z Pisma Świętego: o roztropnych pannach, które czekały na przyjście Oblubieńca.

POST

W czasie Adwentu wstrzymywano się od jedzenia mięsa, a w piątki nie jedzono niekiedy nawet nabiału. Obecnie w piątki w czasie Adwentu w Kościele Katolickim obowiązuje post ścisły.

W Cerkwi prawosławnej i u grekokatolików przez 40 dni przed Bożym Narodzeniem (które rozpoczyna się, zgodnie z kalendarzem juliańskim, 7 stycznia) obowiązuje post Filipowy (jeden z czterech głównych postów), kiedy nie należy spożywać mięsa, ryb i nabiału. Trwa on od 27 listopada

WIENIEC ADWENTOWY

Wieniec ma kształt okręgu, wykonany jest z gałązek świerku lub sosny. W środku ustawia się cztery świece – każda z nich symbolizuje jedną niedzielę Adwentu. Świece zapala się po kolei: w każdą kolejną niedzielę zapalana jest następna. Tradycja wykonywania wieńców adwentowych przywędrowała do Polski z Niemiec. Tam wieniec został po raz pierwszy wykonany w 1839 roku. Pomysłodawcą był ksiądz i pedagog Johann Hinrich Wichern, który prowadził sierociniec w Hamburgu. Chcąc umilić swoim podopiecznym czas oczekiwania na Boże Narodzenie wprowadził zwyczaj zapalania po jednej świecy każdego dnia, począwszy od 1 grudnia. Dzieci gromadziły się wokół wieńca, przyozdabiały go gałązkami jodły i wspólnie się modliły. Z czasem 24 świece zostały ograniczone do 4 zapalanych w każdą kolejną niedzielę. W Polsce zwyczaj wykonywania wieńców adwentowych pojawił się około 1925 roku.

KALENDARZ ADWENTOWY

Kalendarz adwentowy także przywędrował z Niemiec. Z powstaniem kalendarza adwentowego wiąże się historia Gerharda Langa. Kiedy miał kilka lat, jego mama wypisała na kartoniku 24 cyfry, do których doszyła ciastka (Wibele). Oczekujący Świąt chłopiec każdego dnia mógł zjadać jedno ciastko. Kiedy dorósł, Lang zaczął produkować kalendarze z czekoladkami w środku (pierwszy pojawił się na rynku w 1903 roku). Dzisiaj kalendarze adwentowe zawierają już nie tylko czekoladki, ale przeróżne produkty (czasem bardzo zaskakujące)